آملودیپین یکی از داروهای موثر و مهم در درمان فشارخون بالا است. این دارو از خانواده داروهای بلوک کننده کانال کلسیم است که باعث شل شدن و کاهش انقباض عروق بدن می شوند. در اثر این شل شدن عروق ، مقاومت عروق در برابر انقباض قلب و جریان خون کم شده و فشارخون کاهش پیدا می کند.

داروهای بلوک کننده کلسیم مانند نیفدیپین (آدالات) و آملودیپین از داروهای پرکاربرد در درمان فشارخون بالا و هم چنین گرفتگی عروق کرونر قلب هستند. با اینحال مصرف این داروها با عوارضی همراه است که تورم و باد کردن مچ پا یکی از آنها می باشد.

ادم مچ پا

علایم ورم پا

تورم پا عارضه شایع داروهای بلوک کننده کانال های کلسیم ، بویژه آملودیپین است. این تورم معمولا به دلیل جاذبه در ناحیه مچ و روی پا ایجاد می شود ولی در مواردی که شدید باشد می تواند ساق و ران پا را هم درگیر سازد. در مواردی حتی تورم در دستها و صورت هم گزارش شده است. پیدایش ادم و تورم به دنبال آملودیپین وابسته به دوز است یعنی هرچه میزان مصرف دارو بیشتر باشد ، میزان تورم هم بیشتر خواهد بود. در برخی از بیماران بعد از چند روز از شروع مصرف دارو علایم ایجاد می شود ولی در بسیاری از بیماران شاید بیمار برای چند سال علایمی نداشته باشد و یکباره دچار تورم و علایم ناشی از آملودیپین گردد.

سایر عوارض آملودیپین عبارتند از سردرد ، احساس سبکی در سر ، سرگیجه ، احساس تپش قلب ، احساس سیاهی رفتن چشم در زمان بلند شدن از زمین ، حملات افتادن و سنکوپ.

لازم است در صورت بروز تورم پا به دنبال استفاده از آملودیپین ، مصرف دارو را قطع نکنید. شاید لازم باشد پزشک شما با کم کردن میزان داروی مصرفی مشکل شما را برطرف کند. در صورتی هم که لازم است دارو قطع شود حتما باید با تعویض دارو و همزمان استفاده از داروی دیگری برای کنترل فشارخون بالا همراه باشد. قطع کردن خودسرانه دارو می تواند به عدم کنترل فشارخون بالا و عوارض ناشی از آن منجر شود.

آیا در بیمارانی که از آملودیپین استفاده می کنند ، ورم پا همواره ناشی از دارو است؟

پاسخ این سوال منفی است . لازم است بدانید که ورم پا می تواند نشانه نارسایی قلب ، نارسایی کبد و کلیه ، کم کاری تیرویید یا فشار بالای شریان ریه باشد و لازم است قبل از نسبت دادن علایم به قرص آملودیپین ، علایم شما توسط پزشک معالج شما بررسی گردد.

دوز توصیه شده داروی آملودیپین

آملودیپین در قرصهای 2.5 ، 5 و 10 میلی گرمی در دسترس است. دوز معمول برای شروع مصرف 5 میلی گرم در روز است که می توان تا حداکثر 10 میلی گرم در روز هم آن را افزایش داد. در افراد مسن ، لاغر و ضعیف معمولا با دوز 2.5 میلی گرم آغاز می شود. مصرف بیش از حد دارو می تواند علاوه از ادم پا به سایر علایم مسمومیت با آملودیپین منجر شود.

علایم مسمومیت با آملودیپین

یبوست

گیجی

خواب آلودگی

ضربان قلب کم

اشکال در تمرکز

اشکال در صحبت کردن

ضعف و بیحالی شدید

افزایش قند خون

و تهوع

در صورتی که شما یکی از داروهای مهار کننده کانال کلسیم مانند آملودیپین ، وراپامیل یا دیلتیازم را مصرف می کنید و علایم ذکر شده را تجربه کردید لازم است بلافاصله با پزشک خود مشورت نمایید.

راه های درمان ورم ناشی از آملودیپین

درمان این عارضه به شدت علایم بیمار بستگی دارد. در بسیاری از بیماران تورم به دنبال مصرف آملودیپین اندک بوده و اذیتی برای بیمار ایجاد نمی کند. در این موارد با توجه به کنترل بودن فشار خون توصیه می شود داروی بیمار قطع نشده و همراه با رعایت نکاتی دارو ادامه یابد. این نکات عبارتند از کاهش مصرف نمک ، کاهش مدت زمان ایستادن یا آویزان کردن پاها از صندلی یا مبل و قرار دادن بالش در زیر پاها موقع نشستن و استراحت کردن.

برخی از بیماران به محصولات تولیدی یک برند یا شرکت دارویی خاص حساسیت بیش از حد نشان می دهند و تعویض شرکت تولید کننده دارو می تواند به کاهش و از بین رفتن علایم کمک نماید.

اگر علایم شدید بوده و به صورت تورم زیاد و تنگ شدن کفش باشد لازم است با نظر پزشک ضمن توصیه های ذکر شده در بالا ، از میزان مصرف داروی آملودیپین کم شده و حتی در مواردی آملودیپین با داروی دیگری جایگزین گردد. برخی از پزشکان در کنار کاهش میزان دارو از قرص های دفع کننده نمک و مایعات مانند تریامترن اچ یا هیدروکلرتیازید هم استفاده می کنند.

در موارد تورّم بسیار شدید یا بروز ناگهانی و یکباره علایم لازم است علل دیگر ادم پا مانند نارسایی قلب و کلیه هم مد نظر بوده و بررسی شوند.